I love daddy
Blijf op de hoogte en volg Carla en Lilian
03 December 2012 | Oekraïne, Vinogradnoye
Ha lieve mensen,
Hier ben ik (Lilian) dan weer met een blog. We zijn hier nu bijna 3 maanden in Oekraïne en we zijn dus al een hele tijd met ‘onze’ missie bezig: het werken met de kinderen. Ik ben er wel achter gekomen dat dit werk nooit ‘normaal’ zal worden. Natuurlijk, op sommige dagen voelt het zo. Dan voelt het als heel normaal werk en dat is dan ook prima. Maar op sommige dagen hakt de situatie bij me in als een bom. Dit was 2 weken geleden zo. Ik ging naar de kamer van de kinderen toe om ze eens een oppoetsbeurt te geven. Ik had kleren meegenomen en wat sokken. Ik pakte Grace en ging haar verschonen. Grace is niet de naam die haar ouders haar hebben gegeven. Ze heeft namelijk nog geen naam, maar ik heb haar Grace genoemd. Grace heeft een stoma die er vaak afschuwelijk uitziet, doordat er hier te weinig goede zorg voor is. Maargoed, ik kleedde Grace aan en vervolgens pakte ik zomaar wat sokken uit de tas om die bij haar aan te doen. Er zat maar 1 paar sokken in de tas waarop stond: ‘I love papa’. Dit raakte me zo. Want ja, waar is haar vader terwijl zijn dochter al zolang in het ziekenhuis ligt? Waar is haar vader, terwijl zij elke keer zoveel pijn heeft? Waar zijn de mensen die eigenlijk voor haar zouden moeten vechten? Ze hebben haar nog niet eens een naam gegeven! Eigenlijk wilde ik de sokken niet eens bij haar aandoen, maar ik heb het toch maar gedaan omdat het de enige waren die ik had. En ja… wie ben ik om te oordelen over de situatie? We zijn erachter gekomen dat sommige ouders geen geld hebben om naar hun kind toe te komen. Soms komen deze zigeuner-kinderen uit gezinnen van 10 kinderen en kunnen ze niet eens langskomen. En tja eerlijk is eerlijk, soms willen ze ook niet langskomen. Maar ik kan er niet over oordelen dus ik heb maar besloten om mijn verontwaardiging om te zetten in liefde en veel van Grace te houden, haar liefde te geven en ik hoop en bid dat ze op een dag weer bij haar ouders zal zijn en dat ze niet teveel schade heeft opgelopen van dit ‘ziekenhuisleven’.
Nu Carla en ik de taal wat beter kunnen, kunnen we beter vragen naar de situatie van de kinderen. Sommige kinderen liggen er al zolang, terwijl ze er niet ziek uitzien. Zoals ook Katja. Vorige week vroegen we of zij ouders heeft of niet. De dokter zei toen dat ze die niet heeft, of in ieder geval, dat ze niet voor haar zorgen omdat ze alcoholist zijn. Bij een ander jongetje heeft de moeder geen geld om te komen. Soms willen ouders ook niet komen bij de kinderen, dan vinden ze de kinderen interessanter als ze wat ouder zijn. Het blijft ons echt raken hoe het leven van de kinderen op dit moment is, maar we gaan ervoor om er elke dag een leuke dag van te maken! We kunnen nu dan ook spelen in de speelkamer. De gordijnen hangen er en zolang de box nog op zich laat wachten, spelen we op matrassen, wat ook erg leuk en gezellig is! Verder mochten we 2 weken geleden de oudere kinderen voor het eerst in bad doen, dat was ook erg leuk! De fruithapjes mogen we helaas al een paar weken niet geven, omdat ze denken dat de kinderen er harde poep van krijgen. Erg jammer, want het voedsel wat ze nu krijgen is niet erg afwisselend en volgens ons ook niet zo bevorderlijk voor een goede stoelgang. Maar we blijven het proberen te vragen.
En verder? Er zijn soms mensen die vragen of we ook wel aan onszelf denken. Maak je daar maar geen zorgen over! In de weekenden zijn we vrij en dan relaxen we en doen we leuke dingen. Afgelopen weekend zijn we naar een vriendin geweest, Ina, die we van de kerk hier kennen, maar die in Ivanofrankiv woont. Het was 6 uur rijden met de bus, maar het was heel leuk! Het was fijn om er even uit te zijn. Ina woont in een dorp en ze wonen daar erg primitief, echt leuk om te zien dat dat ook gewoon prima kan! Water komt uit een put en er was een echt ‘wc-hokje’ buiten!
Bedankt weer voor het lezen van de blog! Het is leuk om te merken dat je ‘gevolgd’ wordt. Blijf alsjeblieft bidden voor de kinderen, hun ouders, het ziekenhuispersoneel en voor ons.
Liefs Carla en Lilian
Hier ben ik (Lilian) dan weer met een blog. We zijn hier nu bijna 3 maanden in Oekraïne en we zijn dus al een hele tijd met ‘onze’ missie bezig: het werken met de kinderen. Ik ben er wel achter gekomen dat dit werk nooit ‘normaal’ zal worden. Natuurlijk, op sommige dagen voelt het zo. Dan voelt het als heel normaal werk en dat is dan ook prima. Maar op sommige dagen hakt de situatie bij me in als een bom. Dit was 2 weken geleden zo. Ik ging naar de kamer van de kinderen toe om ze eens een oppoetsbeurt te geven. Ik had kleren meegenomen en wat sokken. Ik pakte Grace en ging haar verschonen. Grace is niet de naam die haar ouders haar hebben gegeven. Ze heeft namelijk nog geen naam, maar ik heb haar Grace genoemd. Grace heeft een stoma die er vaak afschuwelijk uitziet, doordat er hier te weinig goede zorg voor is. Maargoed, ik kleedde Grace aan en vervolgens pakte ik zomaar wat sokken uit de tas om die bij haar aan te doen. Er zat maar 1 paar sokken in de tas waarop stond: ‘I love papa’. Dit raakte me zo. Want ja, waar is haar vader terwijl zijn dochter al zolang in het ziekenhuis ligt? Waar is haar vader, terwijl zij elke keer zoveel pijn heeft? Waar zijn de mensen die eigenlijk voor haar zouden moeten vechten? Ze hebben haar nog niet eens een naam gegeven! Eigenlijk wilde ik de sokken niet eens bij haar aandoen, maar ik heb het toch maar gedaan omdat het de enige waren die ik had. En ja… wie ben ik om te oordelen over de situatie? We zijn erachter gekomen dat sommige ouders geen geld hebben om naar hun kind toe te komen. Soms komen deze zigeuner-kinderen uit gezinnen van 10 kinderen en kunnen ze niet eens langskomen. En tja eerlijk is eerlijk, soms willen ze ook niet langskomen. Maar ik kan er niet over oordelen dus ik heb maar besloten om mijn verontwaardiging om te zetten in liefde en veel van Grace te houden, haar liefde te geven en ik hoop en bid dat ze op een dag weer bij haar ouders zal zijn en dat ze niet teveel schade heeft opgelopen van dit ‘ziekenhuisleven’.
Nu Carla en ik de taal wat beter kunnen, kunnen we beter vragen naar de situatie van de kinderen. Sommige kinderen liggen er al zolang, terwijl ze er niet ziek uitzien. Zoals ook Katja. Vorige week vroegen we of zij ouders heeft of niet. De dokter zei toen dat ze die niet heeft, of in ieder geval, dat ze niet voor haar zorgen omdat ze alcoholist zijn. Bij een ander jongetje heeft de moeder geen geld om te komen. Soms willen ouders ook niet komen bij de kinderen, dan vinden ze de kinderen interessanter als ze wat ouder zijn. Het blijft ons echt raken hoe het leven van de kinderen op dit moment is, maar we gaan ervoor om er elke dag een leuke dag van te maken! We kunnen nu dan ook spelen in de speelkamer. De gordijnen hangen er en zolang de box nog op zich laat wachten, spelen we op matrassen, wat ook erg leuk en gezellig is! Verder mochten we 2 weken geleden de oudere kinderen voor het eerst in bad doen, dat was ook erg leuk! De fruithapjes mogen we helaas al een paar weken niet geven, omdat ze denken dat de kinderen er harde poep van krijgen. Erg jammer, want het voedsel wat ze nu krijgen is niet erg afwisselend en volgens ons ook niet zo bevorderlijk voor een goede stoelgang. Maar we blijven het proberen te vragen.
En verder? Er zijn soms mensen die vragen of we ook wel aan onszelf denken. Maak je daar maar geen zorgen over! In de weekenden zijn we vrij en dan relaxen we en doen we leuke dingen. Afgelopen weekend zijn we naar een vriendin geweest, Ina, die we van de kerk hier kennen, maar die in Ivanofrankiv woont. Het was 6 uur rijden met de bus, maar het was heel leuk! Het was fijn om er even uit te zijn. Ina woont in een dorp en ze wonen daar erg primitief, echt leuk om te zien dat dat ook gewoon prima kan! Water komt uit een put en er was een echt ‘wc-hokje’ buiten!
Bedankt weer voor het lezen van de blog! Het is leuk om te merken dat je ‘gevolgd’ wordt. Blijf alsjeblieft bidden voor de kinderen, hun ouders, het ziekenhuispersoneel en voor ons.
Liefs Carla en Lilian
-
03 December 2012 - 15:23
Johan:
Hoi Lilian (en Carla),
Fijn om weer vers nieuws uit de Oekraïne te krijgen. Gisteren hebben we in de samenkomst nog een lied gezongen voor/over Grace en Hope. Een lied dat Petra opgaf over kinderen die niet eens een naam hebben na hun geboorte. We zongen: Hij kent je naam, Hij weet zelfs wie je bent! Wat een troost om dat te weten en te lezen dat jullie Gods handen zijn in dat ziekenhuis! We zijn trots op jullie! -
03 December 2012 - 15:30
Addie:
Hoi meiden,
Prettig om weer een verslag van jullie te lezen en allemaal heel herkenbaar!
-
03 December 2012 - 15:31
Arianne:
Hoi Lilian en Carla,
Geniet van jullie verhalen. Geweldig wat jullie voor de kinderen mogen betekenen. Veel succes verder! Bidden mee! Be blessed.
Liefs Arianne
P.s. Lil, skypen moeten we zeker een keer herhalen :-) -
03 December 2012 - 15:33
Jentiene:
Hey Carla (en natuurlijk Lilian)
Als ik de blogs lees, wordt ik bijna jaloers. Wat super dat jullie zulk dankbaar werk mogen doen en deze ervaring altijd bij je zult dragen. Geniet nog van de laatste tijd!
Liefs, -
03 December 2012 - 15:38
Bianca (Children's Relief):
Ja, de situatie van deze baby's is vaak triest. Het ziekenhuisleven is geen gezonde start. Maar wat fijn dat jullie er mogen zijn voor deze kleine wondertjes. Ze een naam mogen geven, voor hun mogen vechten; strijd de goede stijd meiden! -
03 December 2012 - 15:40
Bianca (Children's Relief):
en goed nieuws van de speelkamer die (langzaam) vorm begint te krijgen; heel fijn! -
03 December 2012 - 16:39
Lianne:
Hoi Lilian,
Wat gaat de tijd toch supersnel, 3 maanden alweer in Oekraine.
En wat maken jullie een hoop mee, de foto`s raken me diep iedere keer.
Ik reageer te weinig op je blog, maar lees het altijd, en jij en de kinderen waar je voor mag zorgen zijn dagelijks in mijn gebed.
God zegene jou en je vriendin en de kinderen
liefs tante Lianne -
03 December 2012 - 19:00
Gerrit :
hoy hier even wat van ons geweldig hoe jullie met die kinderen bezig zijn ga zo door
en je zal de zegenigen ervaren heel veel sterkte de rest komt er aan groedjes -
03 December 2012 - 19:14
Jetty:
Hoi meiden,
Geweldig wat jullie doen.Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen
Is het nog uit te houden met de buurvrouw?
Groeten en succes
Jetty -
03 December 2012 - 20:04
Marika Kolkman:
Wat een geweldig werk ! Heel veel succes en Zegen, maar ook heel veel plezier!
-
03 December 2012 - 20:44
Reina & Arlien:
Hej Car & Lil, even 'live' vanuit Utrecht: we hebben jullie nieuwe verhaal weer uitgebreid gelezen en alle foto's bekeken. Wat een poepies zijn het toch :)
Leuk trouwens dat jullie meer over de kids te weten komen. En we hebben het filmpje dat Carla vorige week naar Reina had gestuurd uitvoeeeerig bekeken. Ontzéttend leuk!!
Veel succes! -
03 December 2012 - 20:44
Reina & Arlien:
Hej Car & Lil, even 'live' vanuit Utrecht: we hebben jullie nieuwe verhaal weer uitgebreid gelezen en alle foto's bekeken. Wat een poepies zijn het toch :)
Leuk trouwens dat jullie meer over de kids te weten komen. En we hebben het filmpje dat Carla vorige week naar Reina had gestuurd uitvoeeeerig bekeken. Ontzéttend leuk!!
Veel succes! -
03 December 2012 - 22:16
Eva:
wat een onroerend verhaal, het raakt me. Weet dat Grace en alle andere kinderen in ieder geval een hemelse Vader hebben die heel veel van hun houd. Heel veel sterkte met alles en ik blijf aan jullie denken en voor jullie en de kindjes bidden. Liefs Eva -
04 December 2012 - 13:35
Milja:
Gelukkig hebben de kinderen een hemelse Vader...dus toch I love daddy, en daddy loves you!!! veel liefs Milja -
04 December 2012 - 13:51
Hi!:
He!
Wat fijn om te kunnen lezen hoe het gaat met jullie en de kindjes.
Ik hoop dat jullie de komende tijd nog heel veel liefde aan de kinderen kunnen geven!
Heel veel liefs,
Amber -
04 December 2012 - 14:20
Petra Van Houten,moeder Van Sabrina:
Lieve Lilian en vriendin!
Wat ben je toch een bijzondere meid!
Telkens als ik je blog lees ben ik verwonderd!
Ik hoop dat je de verwondering naar de kids toe blijft houden.Dat het nooit zal wennen!
Elk kind hoort liefde te krijgen en wat fijn dat jullie zoveel hebben!
Heb je al gehoord dat Sabrina bij je moeder gaat wonen!
Ze blijft in de familie hahahhah en ik geef haar in vol vertrouwen aan haar!
Zo moeder zo dochter!
Lieve schat, weet dat er veel aan je gedacht wordt, je bent om niet te vergeten!
Heel veel liefs van Theo en Petra en een klapzoen van Sabrina!
Keep up the good work! -
05 December 2012 - 10:07
Petra:
HoiLilian en Carla
Fijn om de blog te lezen. Ik denk veel aan jullie, bid voor jullie en geniet an de foto's.
Wat ben ik blij dat ik in januari met mijn zus en schoonzus die kant op ga.
Dan kan ik in het echt zien wat het werk in houd.
Liefs Petra
-
08 December 2012 - 17:56
Irene Timmers:
Lieve meiden!
Met bewondering en trots lees ik wat jullie allemaal doen, TOP!
Dikke kus van Irene<3 -
20 December 2012 - 18:57
Martin:
Mooi om te zien hoe je de kinderen liefde geeft die zij waarschijnlijk nooit gehad en dus ook gekend hebben.
Gods zegen ook in deze dagen rond kerst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
