Blessed girls
Blijf op de hoogte en volg Carla en Lilian
08 September 2012 | Oekraïne, Vinogradnoye
Onze blog heet blessed girls en het is zo genoemd omdat we dat ook echt zijn. Tot nu toe hebben we al zoveel meevallers en leuke dingen meegemaakt dat Lilian te pas en te onpas ‘blessed girls’ roept.
Vandaag schrijf ik (Carla) de blog en de volgende blog zullen jullie genieten van Lilian’s schrijfkunsten. Zo zullen we elkaar waarschijnlijk elke keer afwisselen.
Okee, en dan nu over onze reis. Men wat is het een supertrip tot nu toe. Het kan zijn dat ik nog in een roes zit van alle nieuwe indrukken maar we genieten echt ten volle. De gastvrijheid van dit land, het eten, de gebruiken, de mensen en niet te vergeten de natuur maakt dat dit avontuur tot iets wat ik nooit zou willen missen. We begonnen de reis vanaf Eindhoven, na al het afscheid, huilen, doei zeggen en bidden liepen de mensen van wie we zoveel houden weg. SLIK dat vond ik persoonlijk eigenlijk best een raar gevoel. Daarvoor had ik die ochtend nog geen traantje gelaten maar toen voelde ik ze toch wel branden achter mijn ogen. Al het vertrouwde zullen we dus achterlaten voor een avontuur waarvan we niet weten hoe het uitpakt. Na een voorspoedige reis begon het eerste puntje al, het filmmoment was toch niet als gepland en er stond niemand met onze naam te wachten op ons. Ai ai. We gingen maar eens smsen en we bleken op zoek te moeten gaan naar een gouden Skoda die niet kon stoppen ivm de politie. Uiteindelijk zagen we er een en ik keek in de ogen van de chauffeur en de man stopte. Het was een zwijgzame man en we hoopte dat hij te vertrouwen was want tijdens de drie urige reis heeft hij zo goed als geen woord gezegd. Daarbij reed hij de reis in 3 uur terwijl het normaal in 5 uur gedaan wordt. Daarom geloofde Sanyi (de projectleider) ons niet toen we bij de grens arriveerde. Maar het was toch echt zo en toen hadden we ook nog eens geluk dat we in 10 minuten door de grens konden. Tijdens de eerste controle werd ons paspoort goed bekeken en toen werd het nog eens doorgegeven aan vier andere collega’s dus we kregen het een beetje benauwd. Maar het bleken studenten te zijn en het was hun eerste keer dat ze een Hollandse paspoort zagen. Tijdens de tweede controle moesten we uitstappen en eens uitleggen wat we gingen doen met al die tassen en koffers. We hebben toen onze liefste lachjes opgezet en uitgelegd dat we een hoop winterkleding bij ons hadden omdat we vier / zes maanden in het ziekenhuis gingen werken. We kwamen waarschijnlijk zo lief over dat hij niet eens zin had om heel onze koffers te openen. Maar goed ook want dan hadden we het nooooooit meer dicht gekregen;).
Uiteindelijk kwamen we in Beregowo aan waar we werden ontvangen in het Mission center. We hebben ons team ontmoet en we zijn uit eten geweest. Gezellig!!
Toen op naar ons nieuwe huis in Vinogradiv, dit is drie kwartier rijden door de slechte weg. Het was al een hele bezienswaardigheid om het land te zien, de zigeuners (Het huis van the king of the Gypsys), de kuilen in de weg, de paarden met wagens echt alles is hier interessant. We werden ontvangen door een Nederlander die ons huis beheert. Addie heet ze en ze is hier met twee vriendinnen, ze laten ons zien waar alles is en vertelt ons een hoop over de cultuur. Echt helemaal super, we hebben zoveel hieraan.
Gister en vandaag hebben we een hoop mensen ontmoet door deze lieve mensen. Zo kennen we nu Andrew (de tolk van de stichting van Addie) en zijn vrouw en kinderen die vandaag onze tuin hebben opgeknapt. Hij heeft ons al uitgenodigd bij hem omdat hij weet hoe het is in een vreemd land en hij wilt niet dat wij ons alleen voelen. Echt zo lief en hij heeft ons tomaten, aardappels en uien gegeven zodat we dit niet hoeven te kopen. Dit is blijkbaar normaal hier, die gastvrijheid. Ook hebben we Erik en zijn familie leren kennen bij wie we gister al voor het eten zijn uitgenodigd. Hij heeft onze internet geregeld en heeft zijn nummer gegeven voor als we hem nodig hebben. Iedereen helpt ons hier en zo komt steeds meer alles goed. We hebben een huis waarin alles zit, we hebben nu kennissen hier waar we terecht kunnen en we hebben al wat kennis van het land.
Volgende week vrijdag zullen we beginnen in het ziekenhuis, het is zo gepland zodat Reina ons in kan werken en zodat we tijd genoeg hebben om hier te wennen en uit te rusten. Dit weekend hebben we eigenlijk al helemaal vol en volgende week zullen we de tijd nemen om de omgeving te verkennen en mensen hier te leren kennen. Juist omdat we maar met zn tweeen zijn gaat dit erg snel. Zo hebben we Babouska Rita (hoe je het ook schrijft het betekent iig oma) en Ferry Batsie (hoe je het ook schrijft het betekent oom;)) al leren kennen die hier regelmatig om de hoek komen kijken. Het zijn namelijk buren.
Kortom: We hebben een super tijd en de kick van het avontuur is geweldig. We kijken uit naar alle dingen die we gaan zien zoals de cultuur van de zigeuners, ziekenhuis en het land en we hopen gewoon uiteindelijk veel te kunnen betekenen voor iedereen.
Adres en nummer zullen we binnenkort even laten weten.
Oja ik heb mijn eerste Russische les van Lil al gekregen en nu kan ik de borden ook een beetje ontcijferen hier… Het is net geheimschrift, erg leuk om te leren………… Nu nog spreken hihi ;)
Liefs Carla en de (uiteraard altijd) dramatische kusje van Lilian:):)
Vandaag schrijf ik (Carla) de blog en de volgende blog zullen jullie genieten van Lilian’s schrijfkunsten. Zo zullen we elkaar waarschijnlijk elke keer afwisselen.
Okee, en dan nu over onze reis. Men wat is het een supertrip tot nu toe. Het kan zijn dat ik nog in een roes zit van alle nieuwe indrukken maar we genieten echt ten volle. De gastvrijheid van dit land, het eten, de gebruiken, de mensen en niet te vergeten de natuur maakt dat dit avontuur tot iets wat ik nooit zou willen missen. We begonnen de reis vanaf Eindhoven, na al het afscheid, huilen, doei zeggen en bidden liepen de mensen van wie we zoveel houden weg. SLIK dat vond ik persoonlijk eigenlijk best een raar gevoel. Daarvoor had ik die ochtend nog geen traantje gelaten maar toen voelde ik ze toch wel branden achter mijn ogen. Al het vertrouwde zullen we dus achterlaten voor een avontuur waarvan we niet weten hoe het uitpakt. Na een voorspoedige reis begon het eerste puntje al, het filmmoment was toch niet als gepland en er stond niemand met onze naam te wachten op ons. Ai ai. We gingen maar eens smsen en we bleken op zoek te moeten gaan naar een gouden Skoda die niet kon stoppen ivm de politie. Uiteindelijk zagen we er een en ik keek in de ogen van de chauffeur en de man stopte. Het was een zwijgzame man en we hoopte dat hij te vertrouwen was want tijdens de drie urige reis heeft hij zo goed als geen woord gezegd. Daarbij reed hij de reis in 3 uur terwijl het normaal in 5 uur gedaan wordt. Daarom geloofde Sanyi (de projectleider) ons niet toen we bij de grens arriveerde. Maar het was toch echt zo en toen hadden we ook nog eens geluk dat we in 10 minuten door de grens konden. Tijdens de eerste controle werd ons paspoort goed bekeken en toen werd het nog eens doorgegeven aan vier andere collega’s dus we kregen het een beetje benauwd. Maar het bleken studenten te zijn en het was hun eerste keer dat ze een Hollandse paspoort zagen. Tijdens de tweede controle moesten we uitstappen en eens uitleggen wat we gingen doen met al die tassen en koffers. We hebben toen onze liefste lachjes opgezet en uitgelegd dat we een hoop winterkleding bij ons hadden omdat we vier / zes maanden in het ziekenhuis gingen werken. We kwamen waarschijnlijk zo lief over dat hij niet eens zin had om heel onze koffers te openen. Maar goed ook want dan hadden we het nooooooit meer dicht gekregen;).
Uiteindelijk kwamen we in Beregowo aan waar we werden ontvangen in het Mission center. We hebben ons team ontmoet en we zijn uit eten geweest. Gezellig!!
Toen op naar ons nieuwe huis in Vinogradiv, dit is drie kwartier rijden door de slechte weg. Het was al een hele bezienswaardigheid om het land te zien, de zigeuners (Het huis van the king of the Gypsys), de kuilen in de weg, de paarden met wagens echt alles is hier interessant. We werden ontvangen door een Nederlander die ons huis beheert. Addie heet ze en ze is hier met twee vriendinnen, ze laten ons zien waar alles is en vertelt ons een hoop over de cultuur. Echt helemaal super, we hebben zoveel hieraan.
Gister en vandaag hebben we een hoop mensen ontmoet door deze lieve mensen. Zo kennen we nu Andrew (de tolk van de stichting van Addie) en zijn vrouw en kinderen die vandaag onze tuin hebben opgeknapt. Hij heeft ons al uitgenodigd bij hem omdat hij weet hoe het is in een vreemd land en hij wilt niet dat wij ons alleen voelen. Echt zo lief en hij heeft ons tomaten, aardappels en uien gegeven zodat we dit niet hoeven te kopen. Dit is blijkbaar normaal hier, die gastvrijheid. Ook hebben we Erik en zijn familie leren kennen bij wie we gister al voor het eten zijn uitgenodigd. Hij heeft onze internet geregeld en heeft zijn nummer gegeven voor als we hem nodig hebben. Iedereen helpt ons hier en zo komt steeds meer alles goed. We hebben een huis waarin alles zit, we hebben nu kennissen hier waar we terecht kunnen en we hebben al wat kennis van het land.
Volgende week vrijdag zullen we beginnen in het ziekenhuis, het is zo gepland zodat Reina ons in kan werken en zodat we tijd genoeg hebben om hier te wennen en uit te rusten. Dit weekend hebben we eigenlijk al helemaal vol en volgende week zullen we de tijd nemen om de omgeving te verkennen en mensen hier te leren kennen. Juist omdat we maar met zn tweeen zijn gaat dit erg snel. Zo hebben we Babouska Rita (hoe je het ook schrijft het betekent iig oma) en Ferry Batsie (hoe je het ook schrijft het betekent oom;)) al leren kennen die hier regelmatig om de hoek komen kijken. Het zijn namelijk buren.
Kortom: We hebben een super tijd en de kick van het avontuur is geweldig. We kijken uit naar alle dingen die we gaan zien zoals de cultuur van de zigeuners, ziekenhuis en het land en we hopen gewoon uiteindelijk veel te kunnen betekenen voor iedereen.
Adres en nummer zullen we binnenkort even laten weten.
Oja ik heb mijn eerste Russische les van Lil al gekregen en nu kan ik de borden ook een beetje ontcijferen hier… Het is net geheimschrift, erg leuk om te leren………… Nu nog spreken hihi ;)
Liefs Carla en de (uiteraard altijd) dramatische kusje van Lilian:):)
-
08 September 2012 - 20:25
Mams:
Hey lieve Carla, Fijn om te lezen hoe goed jullie ontvangen zijn! Nog lekker warm daar zeker, te zien op de foto's. Ben benieuwd naar het vervolg ;-)
dikke knuffel, mama -
08 September 2012 - 22:42
Suzanne:
Haai schatties! Wat goed om dit te lezen! Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen:) can't wait to talk to you Charlie! een dikke lebber van je bov'tje -
08 September 2012 - 22:55
Charlot:
Wat fijn om te lezen dat jullie in een "warm bad " [wat de ontvangst betreft] terecht zijn gekomen.
Dat geeft een prettig gevoel.
Ik blijf mee reizen hoor! -
08 September 2012 - 23:09
Loes:
Wauw! Gaaf om te lezen zeg, fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben! Kan niet wachten om jullie op te gaan zoeken! Geniet ervan! Ik ben benieuwd hoe het zal zijn in het ziekenhuis!
Liefs Loes -
08 September 2012 - 23:28
Petra:
Hoi Carla en Lilian,
Oh wat ben ik blij met de berichten en de foto's. Fijn dat jullie zo goed zijn opgevangen, echt leuk en die foto's ook erbij.
Fijn weekend en tot horens.
Liefs mama -
09 September 2012 - 17:00
Irene Timmers:
Hee girls,
Heerlijk om een berichtje van jullie te lezen.
Een hele dikke knuffel uit het op dit moment warme zonnige Nederland!
Xxxx Irene -
09 September 2012 - 17:35
Hanna:
heej meiden,
tof om zo even van jullie te lezen hoe de reis gegaan is! Ik was zo benieuwd! Ik hoop dat jullie snel een beetje gewend zijn. we kijken uit naar jullie volgende bericht!
liefs,
Hanna -
09 September 2012 - 20:08
Aletta:
En ook ik was natuurlijk nieuwsgierig hoe de reis en aankomst verlopen was! Lilian, ben blij dat je je zo "blessed" voelt, houden zo! ;)
Liefs Aletta -
09 September 2012 - 21:22
Lisanne:
Hooii!
Wat leuk om je verhaal te lezen & de eerste foto's te zien :) Echt super dat het tot nu toe zo bevalt, hopen dat het zo voorspoedig blijft gaan! Have fun daar!
xxx Lisanne -
09 September 2012 - 21:42
Diana:
Wat leuk om zo om de hoogte te blijven! Fanatiek foto's blijven maken en blijven schrijven hoor. Leven met jullie mee!
Liefs (ook namens mijn mannen :)),
Diana -
10 September 2012 - 09:33
Bianca (Children's Relief):
Gaaf om te lezen gezegende dames!
Ik wens jullie een goede, voortzettende gezegende tijd toe.
Ik ben benieuwd naar jullie eerste bevinden in het ziekenhuis, maar dat zal ik in de eerst volgende blog wel lezen.
Groetjes,
Bianca -
11 September 2012 - 15:53
Lysette Klop:
Hoi Lilian,
Echt zo leuk om te lezen. Ik heb zondag je moeder ontmoet en gesproken, leuk:)
Geniet ervan en ik ga zeker je verhalen volgen....
- Lysette -
11 September 2012 - 21:16
Evelien :
Hoi Carla,
Wat leuk om te lezen wat jullie zoal meemaken en fijn dat jullie zo goed worden opgevangen daar.
Geniet ervan!
Dikke kus Evelien -
12 September 2012 - 07:05
Veralie:
Super!! Een hele goede tijd gewenst en veel succes in Vino! :) Liefs en blessings -
12 September 2012 - 11:17
Eline Zwaal:
Heey meiden :)
Wauw, tof verhaal hee! Super om te lezen!
Denk aan jullie hoor ;) Mooi dat het allemaal zo soepeltjes verloopt.
Dikke kus
-
12 September 2012 - 16:07
Addie:
Dat jullie veel konden praten heb ik ervaren, nu weet ik ook dat jullie veel en boeiend kunnen schrijven.
De planten nog niet vergeten?
Groeten, Addie -
13 September 2012 - 07:47
Sanne:
Nou jullie aankomst klinkt wel een beetje bijzonder, een gouden skoda die niet kon stoppen ivm politie en vervolgens in 3 uur rijd haha. Leuke avonturen, ben blij dathet goed gaat en jullie het naar jullie zin hebben!Heel veel succes in het ziekenhuis, dat is morgen toch?Ik ben heeel benieuwd. Dikke kus van JOnathan en liefs van Ons! X -
14 September 2012 - 23:24
Rick, Helga En Sarah:
Hey meiden, wat goed om te horen dat jullie, zij het nog al avontuurlijk, goed zijn aangekomen. We lezen graag jullie belevenissen, dus ga zo door met jullie verhalen.
Veel sterkte en veel plezier, jullie doen prachtig werk.
Gr. Helga, Rick en Sarah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
