Mijn laatste eerbetoon??
Blijf op de hoogte en volg Carla en Lilian
20 December 2012 | Oekraïne, Vinogradnoye
Anastacia viel in mijn armen in slaap vandaag.
Ik kon me er niet toe zetten om haar in bed te leggen.
Lang was de tijd dat ik naar haar gezichtje keek die zo fijn is, en toch zo beschadigd.
Waar sta je als baby als zelfs je ouders je niet meer hoeven?
Haar handje nam ik in de mijne en ik besefte mij hoe klein ze zijn maar toch zo volmaakt.
Haar eigen vorm van haar handje, haar eigen soort nageltjes en een wat getinte huidje.
Haar lichaampje zou ik herkennen uit duizenden.
Voor dat ze in slaap viel keek ze me aan met haar ondeugende lachje, haar ogen diep kijkend in de mijne. Zou ze doorhebben dat dit een van de laatste keren is dat ik haar vasthoud?
Hierna gaat zij door met haar ‘leven’ en ik ook. Als het ook maar enigszins mogelijk zou zijn om deze twee paden samen te laten komen.
God zorgt voor haar. Hij vindt haar lach nog mooier dan ik, Hij heeft haar handjes zelf ontworpen.
Hij zendt zijn engelen om Ana bij te staan. Hij kijkt naar haar om.
Het enige wat ik nog kan doen is bidden…
Lieve mensen,
Jullie lezen het: Het is niet fijn om afscheid te nemen van de kinderen die me zo dierbaar zijn geworden. Zeker de vijf kinderen die hier al vanaf het begin liggen hebben een bijzonder plekje in mijn hart. Vanmiddag heb ik foto’s gekeken en ik zag foto’s van het begin en van nu. Wat bijzonder om te zien hoe deze kids groeien. Sergie is al toe aan zijn tweede tand en daar heeft hij flink last van. Katja kan goed lopen, Anastacia snapt eindelijk dat ze benen heeft en Oleksie kan bijna rollen met hulp. Deze kinderen hebben een heel leven voor zich! En wij zijn bij deze eerste ontwikkelingen, hoe bijzonder. Vaak baal ik ervan dat hun ouders er niet zijn maar het wordt steeds duidelijker dat veel ouders het ook graag anders hebben. Ze hebben geen geld, geen mogelijkheden of hebben grote problemen. En wat zo ontzettend tof is, is dat we merken dat elk gebed nut heeft. Lil en ik bidden elke dag weer voor ieder kind persoonlijk en voor de zusters en de uitwerking hiervan is ongelofelijk. Zo kwamen opeens ouders van een paar babies langs die we nooit gezien hadden, pakte de dokter Katja op om haar te troosten en pakte een zuster een baby op om deze te wiegen zodat ze ging slapen. Nog nooit heb ik God zo bezig gezien, elke dag weer verbaas ik me erover dat de harten van de zusters zachter worden en dat we weer wat dichter bij hun belevingswereld komen. Het is een geweldige missie geweest voor mij en een geweldige missie waarin Lilian nog volop bezig is. Maar wat is het moeilijk om dit los te laten!
Mijn laatste eerbetoon is dus om te blijven bidden, elke dag weer deze lieve schatten te zegenen, elke dag weer hun leven in de handen van God leggen.
Liefs Carla (en een dikke knuffel van Lilian)
Ps1: Lilian is al een hele tijd ziek, snotterig, verkouden en geblesseerd aan haar knie. Kunnen jullie alsjeblieft voor haar bidden? Ook heeft ze moed nodig, straks is ze een maand alleen (gelukkig veel visite:):)). Stuur haar maar veel kaarten en mailtjes:D
Ps2: Als jullie mensen kennen die dit werk willen doen????? Er zijn dringend nieuwe mensen nodig!! Het is relatief gezien niet duur en het is geweldig. De kinderen hebben jullie nodig!;) Mail Lilian of mij als je meer informatie wilt.
Ik kon me er niet toe zetten om haar in bed te leggen.
Lang was de tijd dat ik naar haar gezichtje keek die zo fijn is, en toch zo beschadigd.
Waar sta je als baby als zelfs je ouders je niet meer hoeven?
Haar handje nam ik in de mijne en ik besefte mij hoe klein ze zijn maar toch zo volmaakt.
Haar eigen vorm van haar handje, haar eigen soort nageltjes en een wat getinte huidje.
Haar lichaampje zou ik herkennen uit duizenden.
Voor dat ze in slaap viel keek ze me aan met haar ondeugende lachje, haar ogen diep kijkend in de mijne. Zou ze doorhebben dat dit een van de laatste keren is dat ik haar vasthoud?
Hierna gaat zij door met haar ‘leven’ en ik ook. Als het ook maar enigszins mogelijk zou zijn om deze twee paden samen te laten komen.
God zorgt voor haar. Hij vindt haar lach nog mooier dan ik, Hij heeft haar handjes zelf ontworpen.
Hij zendt zijn engelen om Ana bij te staan. Hij kijkt naar haar om.
Het enige wat ik nog kan doen is bidden…
Lieve mensen,
Jullie lezen het: Het is niet fijn om afscheid te nemen van de kinderen die me zo dierbaar zijn geworden. Zeker de vijf kinderen die hier al vanaf het begin liggen hebben een bijzonder plekje in mijn hart. Vanmiddag heb ik foto’s gekeken en ik zag foto’s van het begin en van nu. Wat bijzonder om te zien hoe deze kids groeien. Sergie is al toe aan zijn tweede tand en daar heeft hij flink last van. Katja kan goed lopen, Anastacia snapt eindelijk dat ze benen heeft en Oleksie kan bijna rollen met hulp. Deze kinderen hebben een heel leven voor zich! En wij zijn bij deze eerste ontwikkelingen, hoe bijzonder. Vaak baal ik ervan dat hun ouders er niet zijn maar het wordt steeds duidelijker dat veel ouders het ook graag anders hebben. Ze hebben geen geld, geen mogelijkheden of hebben grote problemen. En wat zo ontzettend tof is, is dat we merken dat elk gebed nut heeft. Lil en ik bidden elke dag weer voor ieder kind persoonlijk en voor de zusters en de uitwerking hiervan is ongelofelijk. Zo kwamen opeens ouders van een paar babies langs die we nooit gezien hadden, pakte de dokter Katja op om haar te troosten en pakte een zuster een baby op om deze te wiegen zodat ze ging slapen. Nog nooit heb ik God zo bezig gezien, elke dag weer verbaas ik me erover dat de harten van de zusters zachter worden en dat we weer wat dichter bij hun belevingswereld komen. Het is een geweldige missie geweest voor mij en een geweldige missie waarin Lilian nog volop bezig is. Maar wat is het moeilijk om dit los te laten!
Mijn laatste eerbetoon is dus om te blijven bidden, elke dag weer deze lieve schatten te zegenen, elke dag weer hun leven in de handen van God leggen.
Liefs Carla (en een dikke knuffel van Lilian)
Ps1: Lilian is al een hele tijd ziek, snotterig, verkouden en geblesseerd aan haar knie. Kunnen jullie alsjeblieft voor haar bidden? Ook heeft ze moed nodig, straks is ze een maand alleen (gelukkig veel visite:):)). Stuur haar maar veel kaarten en mailtjes:D
Ps2: Als jullie mensen kennen die dit werk willen doen????? Er zijn dringend nieuwe mensen nodig!! Het is relatief gezien niet duur en het is geweldig. De kinderen hebben jullie nodig!;) Mail Lilian of mij als je meer informatie wilt.
-
20 December 2012 - 20:22
Arlien:
Succes lady, met je laatste dagen. Tof dat God zo duidelijk aanwezig is, je doet fantastisch werk!! Geniet er nog even van... en daarna weer lekker genieten van/in Hollandia!! -
20 December 2012 - 22:52
V:
Amazing :)) Gezegend werk!! -
21 December 2012 - 00:18
Ashwin:
Beste Lilian en Carla,
Ik volg vanaf het begin jullie reisverslagen en vind het tot nu toe geweldig wat jullie daar voor de kinderen betekenen!
Ga zo door!
Carla, ben je al klaar nu? Lilian, succes en heel veel beterschap.
Groetjes, Ashwin.
oud collega Lilian. -
21 December 2012 - 01:04
Reina:
Lieve Carla,
Veel sterkte met het afscheid nemen en het loslaten van de kinderen.
Een troost is dat de Heere blijft en nooit loslaat wat Hij begonnen is.
En inderdaad elke dag kun je voor de kinderen bidden en ze zegenen.
Wat geweldig dat jullie veranderingen zien bij artsen en verzorgers.
Het zal straks best wel wennen zijn in Nederland.
Neem daar ook de tijd voor.
Ik weet het uit ervaring en mijmer nog vaak over Oek. en de kinderen.
Lieve Lilian,
Jij ook sterkte, want je zal Carla zeker gaan missen.
Veel lief en leed hebben jullie de laatste maanden met elkaar gedeeld.
Voor jullie beiden Gods liefdevolle Vaderarmen om jullie heen.
Lieve groeten Reina -
21 December 2012 - 06:30
Sanne:
Wat heb je het mooi geschreven car, kreeg tranen in mn ogen!! Sterkte hoor de laatste dagen en lilian, beterschap!!!!!! -
21 December 2012 - 07:02
Carola:
Lieve Carla,
Wat een ontroerend verhaal weer zeg, net of we er weer even bij mochten zijn, hoe jij met dat kleine slapende kindje zit , wat gaat er veel door je heen hè.
Ik bid voor je dat je het los kunt laten om je leven in Nederland weer op te pakken. Loslaten is niet aan hun lot overlaten maar overgeven in de handen van onze Hemelse Vader, die alle liefde die jij erin hebt gestopt gebruikt om ze te zegenen.
En lieve Lilian,
Over alle ziektekiemen en blessures zeg ik het woord van Jeremia :" Ze zullen je bestrijden maar niet verslaan, want Ik, de Heer, zal je terzijde staan!
Zegen en groet, -
21 December 2012 - 11:42
Roos Knijnenburg:
Hallo Lilian en Carla,
elke keer als erdoor jullie een verhaal verteld wordt over het leven tussen deze kindjes, ben ik blij dat jullie dit doen. Voor de kinderen, maar ook voor jezelf. Deze levenservaring neemt niemand jullie meer af en daar heb je de rest van je leven voordeel van. Je zult beter kunnen relativeren, maar ook meer kunnen genieten van de in onze ogen misschien wel doodnormale dingen in ons dagelijkse leven.
Voor Carla goede reis terug naar huis en sterkte met het afscheid.
Voor Lilian heel veel beterschap toegewenst. Je krijgt gelukkig liefhebbende hulptroepen over de vloer, misschien helpt dit je weer wat fitter te voelen.
Fijne kerstdagen en een gezond en goed begin van het nieuwe jaar toegewenst!
groetjes Roos -
21 December 2012 - 12:37
Milja:
lieve Lilian,
Ik bid dat je weer mag opknappen meid!!!
Sterkte hoor nu Carla weggaat, zal wel even slikken zijn.
Maar je bent nooit Alleen...!!!!
Je moesie komt ook snel.
Dikke knuffel van Milja -
21 December 2012 - 16:45
Gabriëlle:
Brok in m'n keel, Car! ZO lastig! Sterkte met afscheid nemen! -
22 December 2012 - 12:13
Hannah:
Jullie zijn toppers meiden!!
Succes met afscheid nemen Carla. Zal wel zwaar zijn na zo'n lange tijd in Oekraïne. Moeilijk om de kinderen los te laten.
God bless you,
liefs Hannah -
23 December 2012 - 00:41
Betty:
Ik blijf met veel interesse jullie verhalen lezen en ik zie elke keer weer dat jullie vooruitgang boeken met jullie werk daar. Het moet heel dankbaar zijn om de vorderingen bij de kinderen te zien.
Lilian, het was een leuk filmpje dat je gemaild had. Ik wens je veel beterschap toe en verder hele fijne kerstdagen en een goed begin van 2013.
Het duurt nu niet meer zo lang voordat je moeder op bezoek komt.
Groetjes,
Betty -
23 December 2012 - 19:48
Martin En Charlot Desein:
Carla voor jou wensen wij jou een gezegende terugreis. Fijn dat jij door Gods Kracht zo gebruikt mocht worden bij deze kinderen. Wij wensen jou fijne kerstdagen toe en een gezegend nieuwjaar.
Lilian, jij heel veel beterschap gewenst. Hopenlijk ben je met de feestdagen weer opgeknapt. Ook jij gezegende dagen toegewenst en ook voor het nieuwe jaar.
Wat wij hier begrepen slaat de kou bij jullie toe en wij bidden jou en de kinderen warmte toe.
Nog even geduld en dan zie jij je moeder! -
24 December 2012 - 12:37
Miranda G.:
Indrukwekkend bericht! Onwijs veel sterkte met afscheid nemen komende dagen. Het zal niet mee vallen
om alles daar achter te laten. Maak er nog een paar mooie dagen van en alvast een veilige terug reis gewenst naar Nederland! x Miranda -
30 December 2012 - 19:55
Anne-Marie Keijsers:
Lieve Lilian, ik hoop dat het met je gezondheid beter gaat. De kerst is nu voorbij, en over een paar weken komen je moeder, je tante en ik naar je toe. Volgens mij telt iedereen de dagen af. We hopen een klein kiezeltje te kunnen bijdragen aan het welzijn van al die lieve kleine kinderen maar vooral hopen we jou te ondersteunen in dat wat nodig is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
